Im bardziej kogoś kochasz, tym bardziej intensywnie odczuwasz ból lub gniew. Pod powierzchnią tej intensywnej złości lub nienawiści leży miłość, miłość, która ma was dwóch przywiązanych.
Podczas rozpadu ludzie pokazują pewną wściekłość, ogień złości w tych momentach jest zbyt ekstremalny, ale nagle są znowu zakochani. Gniew jest podstępną emocją podczas rozpadu, ponieważ to, co naprawdę jest – to ból.
Gniew nigdzie, w tym przypadku, nie wskazuje na ból. On czuje do ciebie dużo i bez względu na to, jaka to emocja, czuje ją z dużą intensywnością.
Co to jest, że nikt nie mówi o tym po rozstaniu?
Nikt nie mówi o tym, jak straszna jest ta ostatnia rozmowa – ta, która sprawia, że zdajesz sobie sprawę, że osoba przed tobą rezygnująca nie jest tą, w której się zakochałeś. Nikt nie mówi o tym, jak bolesne jest obserwowanie, jak ktoś się poddaje, kiedy nigdy nie przestałbyś o niego walczyć. Nikt nie mówi o tym, jak bardzo boli, gdy zdajesz sobie sprawę, że nie ma nic, co możesz powiedzieć, aby zmienić ich zdanie.
Nikt nie mówi o tym, jak to jest dostać blindsided z rozpadu, który uderza cię znikąd, co pozostawia cię zdezorientowany, jak się tam dostać. Nikt nie mówi o tym, jak po rozstaniu – jak głęboko pamiętasz każdy szczegół tej ostatniej rozmowy i ciężar w twoim tonącym sercu.
Nikt nie mówi o tym, jakie to uczucie patrzeć, jak miłość twojego życia odchodzi.
Nikt nie mówi o tym, jak trudno jest obudzić się pierwszego ranka, kiedy wszystko, co chcesz zrobić, to zasnąć. Jak nawet w snach myślisz o nim. Jak czyjaś nieobecność sprawia ci ból.
Nikt nie mówi o tym, jak głośna jest cisza, gdy osoba, którą najbardziej chcesz usłyszeć, nie wyciąga ręki, ani o zmaganiach z zasypianiem w nocy, bo jesteś przyzwyczajony do kogoś obok.
Nikt nie mówi o zaniedbywaniu podstawowych uczuć, takich jak głód, ponieważ nie chcesz nawet jeść. Złamane serce dosłownie zmusza twoje ciało do fizycznego wyłączenia się i nie dbasz o to.
Nikt nie mówi o tym, jak po rozstaniu – jak przygnębiony stajesz się w następstwie tego wszystkiego. Jak zmienia się twój ton, kiedy mówisz i nie chcesz nikogo widzieć. Jak czujesz się samotny, bez względu na to, gdzie idziesz, z kim jesteś, czy jak pełna nadziei jest naprawdę otaczający cię świat. Nikt nie mówi o tym, jak to jest szukać ich w tłumie z nadzieją, że się ich widzi. Nikt nie mówi o tym, jak widzisz ich w każdym, kogo spotykasz.
Nikt nie mówi o tym, jak musisz biegać do łazienki, aby trzymać się razem, aby nie płakać publicznie.
Nikt nie mówi o tym, jak trudno jest zobaczyć, jak twój były porusza się po wszystkich mediach społecznościowych. Nikt nie mówi o bólu, który pochodzi z widząc je szczęśliwe, gdy jesteś całkowicie nieszczęśliwy. Wiesz, że powinieneś je unfollow i nie patrzeć, ale jesteś ciekawy.
Nikt nie mówi o utracie zarówno swojego chłopaka, jak i najlepszego przyjaciela na raz. Jak trudno jest znaleźć rutynę ponownie, a nawet gdy to zrobisz, czujesz, że po prostu przechodzisz przez ruchy.
Nikt nie mówi o tej chwili, w której całkowicie się zatraciłaś.
Nikt nie mówi o tym, jak to jest być wyzwalanym emocjonalnie przez świat wokół ciebie. Może to piosenka w radiu, która pozostawia cię we łzach, może to zapach deszczu o zmierzchu lub sposób, w jaki błękit na niebie przypomina ci ich oczy. Nikt nie mówi o bólu nostalgii.
Nikt nie mówi o tym, jak trudno jest przejść dalej. Nikt nie mówi o tym, jak frustrujący jest proces leczenia. W niektóre dni będziesz czuł się zupełnie dobrze, a w inne dni będziesz czuł się, jakbyś się topił. Najtrudniejszą koncepcją do uchwycenia jest zrozumienie, że leczenie nie jest liniowe.
Nikt nie mówi o tym, jak to jest widzieć ich po raz pierwszy. Twoje serce spada, zaczynasz się pocić, zastanawiasz się, czy cię zauważają. Wyglądają dokładnie tak samo, ale wszystko to, kim się stali, co zrobili – to nie jest osoba, którą znałeś.
Nikt nie mówi o tym, jak to jest wciąż chcieć ich z powrotem, nawet w następstwie wszystkiego, co zrobili źle. Serce chce tego, czego chce, nawet jeśli to pragnienie nie jest dla ciebie najlepsze.
